Nema me nigdje ... ima me svuda...

Bonaca u Duši ... a Duša vrluda...

Skita se ... šeće ... ponornicom plovi...

Bježi od stvarnosti ... nepostojeće lovi ...

 

Prebire sad stihove što zaželjeli su teći ...

Šutnjom pjevaju iskričave riječi ...

Skladaju o Svjetlosti ... o Zlatu u nama ...

Otkrivajući Tajnu što sakriva je Tama ...

 

Tišinu tad grlim ... darujem joj sebe ...

A iznutra nešto grije ... potiho me grebe ...

Ne ranjava ... ne boli ... ne ostavlja ranu ...

Proširuje me cijelu kao nabujalu branu ...

 

Potop od osjećaja ispunjava  Hram ...

Noć se povlači ... darujem si dan ...

Sunce ... pjesmu ... leptirova krila ...

Zemljano lišće ... maglen veo kao svila ...

Kišne kapi  miluju kao jesenja sonata ...

Bonaca u Duši ...

A Duša vrluda...

U Hramu od Zlata..

 

 

http://safiris.blog.hr