Dvije Duše ... Dva Neznanca ...
Kroče tiho kroz milenij
Zatvorenih očiju nalik su na pospanca
Koji se ne sjeća kako posjeduje genij.
Sveta Ljubav u Tišini sniva
Cijelu snagu čuva za trenutak jedan
Brzinom svjetlosti energija sad pliva
Pretače se u slap, što žubora je žedan.
Meteor u beskraju ravan im nije
Vatrometni doticaj iskrice rađa
Svemirsko prostranstvo u sebi se smije
Poljubac Sudbine, nagrada je najslađa.
Dvije Duše ... Dva Neznanca ...
Plešu valcer po svemirskoj dvorani
U nutrini čuvaju sjećanje na pospanca
Kada Univerzumom plovili su sami.
DeVeT
