Dvije Duše ... Dva Neznanca ...

Kroče tiho kroz milenij

Zatvorenih očiju nalik su na pospanca

Koji se ne sjeća kako posjeduje genij.

 

Sveta Ljubav u Tišini sniva

Cijelu snagu čuva za trenutak jedan

Brzinom svjetlosti energija sad pliva

Pretače se u slap, što žubora  je žedan.

 

Meteor u beskraju ravan im nije

Vatrometni doticaj iskrice rađa

Svemirsko prostranstvo  u sebi se smije

Poljubac Sudbine, nagrada je najslađa.

 

Dvije Duše ... Dva Neznanca ...

Plešu valcer po svemirskoj dvorani

U nutrini čuvaju sjećanje na pospanca

Kada Univerzumom plovili su sami.

 

 

 

 

http://safiris.blog.hr