Tu i tamo uhvatim nit koja vodi do Tebe

i ruka nehotice zadrhti

nit se otkine

ostavljajući me samu

sa pitanjem na usnama

Tanka je to,skoro nevidljiva nit

koja vodi do Tebe

Njome sigurno putuju samo anđeli

splićući mrežu od neba do zemlje

Ljudi mogu samo nazrijeti

njeno lelujanje na vjetru

za tihih,ljetnih večeri

Jutrom ranim,njome mirišu livade

zelene,rosne

tada zatvorim oči

i dovoljno daleko ispružim ruke

mogu je na tren dotaknuti

Nit je stvarna i nestvarna

u snovima,njene strune tiho zazvone

prije nego otvorim oči

tad već pleše među zvijezdama

U očima ljudi,njen se trag

pretopi u osmijeh

i nestane na usnama

ostavljajući slatki okus

još dugo vremena