Muslimani su podijeljeni u času kad se u Takritu u sjevernoj Mezopotamiji, rodio Salah ed Din Jusuf ibn Ajub, ukratko — Saladin. Nekada su sve kalife bile potomci Abasa, Muhamedovog ujaka. Smrću kalife Alija, Prorokovog zeta, sukcesija je osporena. Zastupnici izabranog kalife suprotstavljaju se onima koji podržavaju stav da kalifat pripada potomcima Fatime, kćerke Muhamedove.
Oni koji zastupaju glasanje postižu primat, »fatimidi« odbijaju da se pokore. To je Velika Šizma (ili šiizam).
Šiiti dajući titulu Imana Prorokovim potomcima ne priznaju mu ništa drugo do duhovno vodstvo.
A što je tome uzrok? Vladajući Sultani su Turci koji su preuzeli svu vlast i nisu potomcima Abasa ostavljali ništa do odgovornosti religioznog karaktera.
Uskoro se šiizam dijeli na sekte. Najmoćnija, Ismailiti, obožava kalifu koji se smješta u Egiptu, u Kairu, i takmiči se sa izabranim kalifom u Bagdadu.
Islam se unazađuje na svim planovima: kršćanska Europa je zagrizla u njegov teritorij i pronašla je ponovo jedinstvo na njegovu štetu. Muslimani su zreli da slijepo slijede jednog jedinog lidera, koji bi bio isto toliko veliki vojskovođa kao i spiritualni vodič.
Sin nekog kurdskog oficira, mladi Saladin, učestvuje u jednoj vojnoj operaciji koju je poveo njegov ujak Širkuh protiv slabog egipatskog kalifata. Upravo kad su njegove trupe zauzele Kairo, gdje je on dao da se otruje vezir, njegov ujak umire. Saladin odmah djeluje; 1169. postaje vezir, preuzima »fatimidski« kalifat u Kairu i postavlja Egipat i Siriju pod starateljstvo Bagdada. Godine 1171. proglašava se za sultana i pošto je okupio oko sebe Egipat kreće u ponovno osvajanje Sirije.
Saladinova utvrda
Uskoro, Jeruzalemsko kraljevstvo izlazi iz svog umrtvljenog spokojstva otkrivajući pred sobom muslimanski narod, spreman na borbu i, jedinstven.
bglavac
edin.kecanovic
