Islandski lišaj (Cetriaria islandica (L.) Acharius, Parmaliaceae) posve je neobična biljka. Naime, u fitoterapiji rjeđe se nalazi upotreba evolucijski toliko starih vrsta kao što je ovaj lišaj. Sadrži tipične sluzi lihenane te niz organskih kiselina (protocetrarična i lihestearinska kiselina u suhoj drogi),  te  tragove  usninske  kiseline.  Islandski  lišaj  djeluje

vrlo  svestrano  ‐  protuupalno  smirujući  upale  u  sliznici,  antibakterijski  te

istovremeno potiče lokalnu imunost. Kiseline iz ovog lišaja gorkog su okusa, što katkad odvraća od upotrebe. Postoji više načina njegove primjene. Jedan je spravljanje macerata ‐ 2 jušne žlica suhog lišaja prelije se s 2 dcl mlake vode, ostavi se da odstoji 1‐2 sata, a potom se zagrije do vrenja i ocijedi. Taj se macerat razdijeli na tri manja dijela koji se uzimaju tijekom dana. Drugi je način spravljanje dekokta ili infuza, gdje se ista količina kuha deset minuta (dekokt) i procijedi, ili se prelije s kipućom vodom i ostavi 15‐20 minuta (infuz). U svakom slučaju, dobiva se dosta gorki iscrpak. Gorčina se može smanjiti tako da se selektivno uklone kiseline: ista doza se stavi u vodu koja vrije, odmah procijedi, te ponovo prelije istom količinom kipuće vode i ostavi 15 minuta. U prvoj ekstrakciji prvo se otopi višak gorkih kiselina, a u drugoj se otope ostale ljekovite tvari.