44. NESLIKANA SLIKA

 

        Ušla je u napušteni hram da bi slikala u njemu koze. Koze su uistinu tamo ulutale u potrazi za hladom, ali bio je tamo i najljepši mlad čovjek na čijemu se licu prelijevahu crte svih rasa. Stajao je okrenut leđima glavnomu kipu, gledajući put ulaza i ulaznika. Njoj se fotoaparat ukočio u ruci, nesposoban da išta učini.

        Ona je bila poput fotoaparata. Gledala je širokokutnom zjenom, ali to je bilo sve. Nije mogla zabilježiti, upamtiti, sobom ponijeti ono što je gledala. A gledala je najljepšu ljepotu, najtajniju tajnu. I ostala sva u gledanju.

        Poslije, kad se vratila s puta po jugu, i razvila film, pojavila se na filmu i jedna neslikana slika: da, zaista, ona iz hrama. U njoj sve koze na broju i u hladu, a u dubini, pred oltarom starac, smežuran i zgrbljen, na čijemu se licu prelijevahu bore svih stoljeća.

 

 

        TKO JE KOGA OKINUO?

 

 

 

Vesna Krmpotić, DIVNI STRANAC, knjiga 4. (još neobjavljeno)