Razveži moju zlatnu vrpcu postojanja, ti, koja uzaludno pokušavaš učiniti neraskidivim, haljinu moje duše, koja je protkana brojnim šarenim, svilenim nitima odsanjanih i ispunjenih snova..

Svojim prstima nježnim, tananim, pronađi početak kraja, koji od moje duše počinje, a u tvojoj se završava..

Ti si biće moga bića, neutaživa površina zdenca dubokog, gdje se naši odrazi stapaju u jedan lik..vječni lik..Jedne i Jedine,koju ćeš otkriti,razodjeneš li me potpuno..

Razveži tu zlatnu vrpcu moga postojanja,i shvatit ćeš,da iza haljina mojih samo spiralni vir vječne spoznaje postoji...niti srce, niti um...samo zlatna sfera, gdje sve diše zaustavljenim dahom ljubavi, slatke i nezaustavljive, čiste kao kristal, zarobljen u gorskim vrhuncima...osjećam tvoj zaustavljeni pokret, jer, ti pronađe zlatni početak vrpce moga postojanja...

Ne oklijevaj...ja se ne plašim nagosti duše svoje, jer znam, da ćeš me ti obući u grimiz prelijepe duše tvoje... Sutra ne postoji...Postojimo samo mi..I naš čudesan susret u predvorju istinske dimenzije života..