Dođe seljak u Cinestar. Stane u red kupiti kartu.

Prodavačica ulaznica ga upita: “Što to imate na ramenu?”

Kaže seljak: “To je moja vjeverica Maza, uvijek ide sa mnom gdjegod išao.”

“Žao mi je”, odgovori prodavačica, “životinje ne smiju u kino!”

Seljak ode do WC-a i sakrije Mazu u hlače.

Potom se vrati prodavačici, kupi ulaznicu i sjedne u dvoranu, pokraj dvije starije udovice, Milke i Štefice.

Započne film, ali Maza se počne žalit na neudoban položaj u hlačama.
Seljak si otvori hlače, tako da je Maza mogla dati glavu van i gledati film.

“Štefica” šapne Milka.

“Molim” kaže Štefica, potpuno zaokupljena filmom.

“Mislim da je ovaj koji sjedi do mene perverznjak”

“Zašto tako misliš?” upita Štefica.

“Otvorio je hlače i dao ga je van!”

“No, ne sekiraj se radi toga,” kaže Štefica koja je i dalje zaokupljeno gledala u platno, “U našim godinama vidjeli smo ih mnogo,sigurno nije ništa drugačiji od drugih. Koji centimetar više ili manje…”

“I ja sam isto tako mislila,” kaže Milka.

“ALI OVAJ JEDE MOJ KIKIRIKI!!!”