U praskozorje čovječanstva duše snene
znale su da iz vječnosti potiču
onda su ih preuzele sjene
I ušle su u životnu priču
opijene ljepotom cvijeća i leptira
začarali ih zemaljski oblici
I simfonija svemira što svira
na tajanstvenoj žici
sišle su na planetu
da zadaće svoje odrade
darovale se svijetu
pune ustreptale nade
I zavrtile iluzija kola
zaplele smrtna tijela
dotakle se bola
prekrila ih svjetlost bijela
samo anđeli istinu slute
darujuć im krila plava
skrivajuć ih pod svoje skute
dok im san ne postane java
bglavac
edin.kecanovic
