Pre neko veče smo Akash i ja imali jednu finu konverzaciju, tako da me je ona na neki način podsjetila na jedan segment koji je često (uh.. ) krivo razumljen i kamen spoticanja je među tragaocima. Iako će ovaj tekst također biti, no, moramo ga obraditi.
Zamislimo sjeme nekog drveta koje je zasađeno u zemlju. Iz tog sjemena izrasta prekrasno, razgranato drvo koje ima mnogo grana i grančica, mnogo mladica koje će postati grane ili neko novo drvo.
Sada probajte da tu sliku držite u glavi dok budete čitali ovaj tekst. Jer će vam biti korisna za njegovo brže i jednostavnije razumevanje.
Mnoge duhovne škole bore se oko prevlasti čije je učenje izvorno, i što naravno prenose na svoje sljedbenike koji onda međusobno nastavljaju borbu oko izvornosti nekog učenja, proglašavajući neko za Izvorno učenje, a neko drugo ne. Pod ovom riječju "izvorno" nekada se upotrebljava i skroz kriva riječ a ona je "tradicija". Iako te dvije riječi nemaju ništa zajedničko u sovm korjenu, one su povezane, jer smo ih mi ljudi u svom nezanju povezali. Tako da Izvorno nekada u njihvom žargonu znači tradicionalno, ali i obrnuto ali ja ću koristiti riječ "IZVORNO".
Ono o čemu se ovdje radi jeste neprekidna borba koja se odvija oko izvornosti nekog učenja u smislu koliko je to učenje povezano sa tradicijom koja se veže za njega. Tj. koliko je neka linija učenja uvezana sa svojim osnivačem u njenoj povjesti. Ili drugim riječima koliko ona prati liniju nekog osnivača u povjesti tog učenja.
E sada možemo upotrebiti onu "sliku" u glavi sa drvetom.
Izor nekog učenja je sjeme i sama osnova drveta ili ti deblo iz kojeg rastu grane. Grane su učenici/učitelji koje je debro proizvelo iz sebe i njima u amanet ostavilo učenje da prenose dalje. Ostale grane i grančice također možemo posmatrati kao učenike i učitelje koje proizilaze iz grana i tako u nedogled.
Ono što sada imamo jeste malo drugačija perspektiva izvornog sljeđenja nekog učenja ili njegovu tradiciju. Često puta grana je felerična i ne daje dobre izdanke. Ovo je mnogo češće u stvarnosti učenja nego što bi se to desilo nekom drvetu. I ako se to desi učenje ubrzo kao i drvo gubi svoju osnovnu snagu i svoju Izvornost i postaje nešto što samo liči na drvo iz kojeg je izraslo. No, bez obzira na to, mi ne možemo provjeriti koliko i kada se desila feleričnost u stvarnosti učenja i ne možemo znati da li neko učenje prenosi ispravno svoj Izvor do kraja ili se negdje to učenje, zbog feleričnosti i bolesti grane, prekida. No, to je postalo misterija u mnogim učenjima koja trenutno postoje. Ako gledamo po onom što naizgled liči na drvo, možemo reći da nema prekida, ali ako malo bolje zavirimo u kvalitet tog drveta uskoroćemo otkriti fleričnost. No, većini nikada ni ne padne na pamet da to provjeri, što je postalo vremenom tabu tema. U smislu "ko si ti da provjeravaš učenje, učitelja, izvornost?"
Jer fenomen somnabuliste ne zaobilazi tako lako prosječan um kakav krasi 90% sljedbenika nekog učenja. Tako da vremenom imamo mitove koje se pripisuju osnivačima učenja i u njih se vjeruje bez pogovora.
Prateći od kraja do početka rast nekog drveta doći ćemo do izvornosti tj. do debla i na kraju do sjemena tog učenja. U stvarnosti to je jako teško odraditi.
No, hajdemo sada na malo drugačiju priču, na malo drugačiji raspored i informacije koje imaju za cilj preispitati samu tu ideju Izvornosti nekog učenja, i donesti totalno drugačiji pogled na riječ "izvornost" i "tradiciju".
Ono oko čega će da se koplja lome jeste što je to IZVORNOST nekog učenja, ili generalno što je to IZVOR.
Učenja će vam reći da je izvornost držanje idejnog i tehničkog dijela učenja koje je utemeljio neki učitelj ili Majstor, te njihovo prenošenje dalje na učenike i tako do kraja ili ti današnjih dana.
Da li je to stvarno tako?
Ne bih rekao.
A evo i zašto.
Izvorno znači ono iz čega je nastalo sve ostalo, ono je tvorac, stvoritelj nečega. Za sada to je neko određeno ili neodređeno učenje za nas u ovoj temi. Izvorno bi moglo nazvati i nekim drugim rečima, tipa Autentično, Osnovno, Prvobitno.. itd.. itd..
Izvorno znači da je nešto u svojoj osnovi isto kao uzorak, autentično.
Stoga ako to prebacimo na učenje, izvorno učenje će biti ono koje prenosi tačno ono što samo treba da uči. Kada je riječ o samospoznaji, izorno učenje bi trebalo da prenosi tačno ono što samospoznajom "iskušavamo" ili ponovo otkrivamo. A ono što samospoznajom otkrivamo jeste ono što Jesmo u svojoj biti. A to što jesmo jeste sami centar Univerzuma, sama BIT univerzuma, Brahman, Apsolut, Bog, Izvor Postojanja.
Izvorno učenje u tom smislu riječi bi bilo ono što prenosi BIT ili Apsolut.
Sa uvidom u ovom, tragalac dobija sasvim desetu sliku reči i značenja IZVORNOSTI. Što sada sva učenja stavlja tamo gdje im je i mjesto. Na drugi kraj vage i mjerenje se vrši po onom što je to učenje proizvelo. Ako ste malo kritični u svrhu SPAŠAVANJA SVOG ŽIVOTA, onda nećete biti ni malo blagi u odnosu na to.
IZVORNO UČENJE može SAMO prenjeti čovjek koji je DODIRNUO i SPOZNAO IZVOR. Ne imitatori ili blaže rečeno učitelji koji vam prenose tehnike i ideje učenja bez iskustva što to u stvari znači.
Izvorno učenje vam ne može prenijeti NIKO ko nije dodirnuo SAM IZVOR, ili ti niko ko nije DOŽIVIO iskustvo probuđenja. Samo taj može da prenese IZVORNO UČENJE.
Neki monah ili neki linijski učitelj, ili drugim riječima učenik koji vjerno prenosi tehnike i ideje, ne može vam dati izvorno učenje. A ponajmanje one NE MOŽE biti prenosnik učenja a ni izvora. On može da vam prenese tehnike i ideje koje su nastale pokušajem MAJSTORA (izvornog osnivača) da prilagodi nezrelom umu učenje kako bi ga pripremio za iskustvo probuđenja. Svaki Majstor unutar nekih tzv. izvornih učenja prilagođavao je učenje učenicima. S tim to znači da je on modifikovao i ideje i tehnike shodno kolektivnom umu učenika i njihovoj zrelosti i shvatanju.
Uzmimo sada poređenja radi da je neko učenje staro nekoliko stotina ili recimo dve hiljade godina. Elem u tih dve hiljade godina unutar tog učenja možda je bilo dva ili tri Majstora ostali su bili Učitelji. (Uzgred, Majstor znači onaj koji je spoznao sebe ili doživio iskustvo Probuđenja.) Recimo da je raspon godina između ta tri Majstora po nekim 800 godina. Praznine su popunjavali učitelji. Modifikacije koje su se desile postale su drastično felerične, svaka čast svim učiteljima, jer i oni imaju svrhu, ali oni nemaju IZVORNO ISKUSTVO koje bi prenjeli, s čim zaključujemo da se to IZVORNO ISKUSTVO gubi. Pojava Majstora znači prepravku izvornog učenja i njegov povratak natrag na izvorna značenja i znanja.
Pojava Majstora značiće najčešće potpuno uništavanje 800 godina tradicije učenja koje je felerično. A pošto znamo da sljedbenici neće to dopustiti, Majstori se odvajaju od učenja koje je stvoreno i pokreću novo učenje sa njima kao IZVORIMA UČENJA.
Svako tradicionalno učenje ne može sebi dozvoliti da doživi promjene, jer um koji njima upravlja je feleričan um koji je učenje skroz iskrivio. Rođenje čovjeka koji će ponovo razotkriti izvorno učenje i koji je nekim slučajem upao u tu određenu tradicionalnu školu koja je sada postala felerična obično ne znači raspad te škole, već odlazak kandidata za Majstora i njegovo pokretanje novog učenja.
Ono što danas imamo prilike vidjeti jeste masa feleričnih učenja.
Majstor kada se odvoji od učenja koje je oboljelo, on ponovo uspostavlja novo učenje. A što to znači?
Ono što Majstor mora učiniti jeste RASTURITI ideje, tehnike, motive, filozofije starih učenja koje zbog feleričnosti imaju totalno drugačije značenje i krivo razumjevanje. On prvo rastura ili uništava sve ideje koje su nastale pogrešnom upotrebom. Tada prelazi na sljedeći plan djelovanja. On STVARA učenike sa iskustvima koji će imati za cilj da prenose dalje IZVORNO UČENJE i u međuvremenu dok stvara te učenike on gradi i filozofiju i ideje i tehnike SHODNO UČENICIMA OKO NJEGA. Što je više učenika osposobio i razaslao oko sebe, to je veća šansa da će se IZVORNOST nekog učenja zadržati ispravnom i da će ti učenici, imajući ISKUSTVO SEBE, također stvoriti barem jednog ili dva učenika sa iskustvom..
Ako se to ne desi, u roku od par stotina godina, ako ne i prije, učenje gubi svoju izvornost i čeka novog Majstora koji ponovo obnavlja Izvornost Učenja.
Ono što danas svjedočimo jeste prepirke oko nosioca zatava učenja, a ne oko stvarnosti i izvornosti učenja. Jer ona se ne može dokazati. Ona može samo da BUDE i da se prenese PROBUĐENIM ČOVJEKOM ili Majstorom.
Majstor će za zadatak imati da ponovo obnovi pravo razumjevanje informacija, tj. riječi koje se koriste u nekom učenju u zavisnosti tradiciji kojoj pripada ili iz koje je izašao ili koju poštuje. Ponovo uspostavljanje reda koji stoji na PROBUĐENOM POJEDINCU i ponovno širenje učenja dalje.
Rad na Sebi jeste upravo to.
Uništavanje feleričnog učenja, uništavanje ideja, filozofija, tehnika (ne u smislu da se tehnike iskorjene, već u uništavanju krovog shvatanja tehnika i prepravka krivih informacija koje prenose tehnike), pojašnjavanja i dovođenja ISTINSKOG ILI IZVORNOG ZNAČENJA tih riječi ponovo na svjetlo dana i tek onda kada ima ZDRAV TEMELJ izgradnja učenja dalje i njegovo prenošenje.
Drugim riječima vi ne možete napraviti visoku i dugotrajnu zgradu na mjestu zgrade koju je načeo zemljotres. Vi je morate srušiti, obnoviti temelj, i onda podiči VISOKU i ČVRSTU zgradu.
Ista stvar je i sa učenjem.
Kada učenje doživi potpunost svoje feleričnosti pojavljuju se pojedinci i grupe koje RADE NA SEBI.
Grupe i učenja koja su felerična zovu se RAD PO SEBI.
Te grupe i Majstori ponovo uspostavljaju IZVORNOST i puštaju je u svijet u kojem se nalaze.
bglavac
edin.kecanovic
