Čini se da pored hiljada raznoraznih podjela kojima smo kao ljudska bića izloženi na ovoj planeti, u suštini, postoje samo dvije vrste ljudi.

Ljudi sa dušom (poznati i kao: «sin čovječji» ili adamični ljudi), i ljudi – bez duše (organski portali, pre-adamični ljudi ili antropoidi)

  Da bi se objasnio pojam - “sin božji,” pre-adamični čovjek ili organski portal, potrebno je proučiti pojam psihopatije, s obzirom, da je jedan psihopata “karikatura” jednog organskog portala. (Znamo da karikatura samo naglašava određene karakterne crte orginala.)

  Psihopatija je samo jedan primjer kako mentalni sklop antropoida može izgledati u svojoj krajnosti. Međutim, da bi se razumjeo antropoid, moraćemo zaviriti u mentalni profil klasičnog psihopate. Mnogi ljudi pod pojmom psihopate automatski zamisle nekog napasnika ili serijskog ubicu, dok u stvarnosti većina psihopata rijetko kad dolazi u sukob sa zakonom, čak bi se moglo reći da ih mnogi od njih i pišu. Jedna od zajedničkih crta im je – opsesija za nametanjem svojih stavova/mišljenja/iluzija drugima, kako bi ih kontrolisali. Istovremeno i – zauzimanje neprijateljskog stava prema svim onima koji se ne slažu s njima.

  Odavde slijedi izvod iz orginalnog teksta pod orginalnim naslovom:  

Organic Portals, the Other Race, koji je prenesen sa: www.cassiopaea.org

Organski Portali, Druga Rasa

 

 Kod istraživanja psihopatije, od velike pomoći mogla bi da bude knjiga The Mask of Sanity , od H. Cleckley.  Postoji jedan tip psihopata koje slobodno možemo nazvati “skriveni psihopati”. Tu se radi o ‘uspješnim’ psihopatama, tj. o onima koji nikada ne bivaju otkriveni. Oni operišu nevidljivo u našem društvu. Oni izgledaju isto kao i ‘mi’, obavljajući svoje dnevne zadatke, međutim, pri svemu tome, kod njih ‘nešto fali’. Cleckley to opisuje ovako:

Posmatrač je tu suočen sa jednom ubjedljivom maskom trezvenosti. Sve vanjske crte te maske su veoma čvrste; ona se ne može pomjeriti, skinuti ili penetrirati uz pomoć pitanja usmjerenih prema dubljim nivoima ličnosti.

Isljednik se kod njih nikada ne može susresti sa haosom, kao što je onaj kojeg obično nalazimo ispod “fasade,” kod paranoidnih šizofreničara. 

Njihovi procesi razmišljanja zadržavaju sve normalne aspekte, kod psihijatrijske istrage, kao i kod tehničkih testova koji su specijalno dizajnirani da izbace na vidjelo sve skrivene simptome nekog psihičkog poremećaja. 

Kod samog pregleda postaje jasno da tu nemamo posla sa nekom jednostavnom dvo-dimenzionalnom maskom, nego s nečim što odaje čvrstu i stabilnu sliku jedne trezvene i racionalne ličnosti. 

To bi možda mogao biti primjer onoga sto je Trélat mislio da izrazi pojmom, la folie lucide. 

Nadalje, ta struktura ličnosti funkcioniše u svim teoretskim situacijama na način koji je skoro identičan jednom normalnom trezvenom funkcionisanju. 

Njihovi logički procesi razmišljanja mogu izgledati kao jedna perfektna operacija, bez obzira kako da su te osobe stimulisane ili tretirane pod eksperimentalnim uslovima. 

Nadalje, promatrač kod njih nalazi sve one verbalne i facijalne izraze, boju glasa, kao i druge znakove, za koje znamo da odražavaju emocije čovjeka i njegove reakcije u normalnom životu, iste kako kod nas samih tj. onakve kakve bi mi očekivali da vidimo kod drugih ljudi. 

Prilikom verbalnog ispitivanja jednog psihopate, sva njegova prosuđivanja, kao i emocionalne reakcije, čine se trezvenim i odgovarajućim. 

Samo uz pomoć jednog dugotrajnog i kompleksnog procesa ispitivanja i prosuđivanja, koji je baziran na skupljanju višestrukih sitnih impresija, možemo se uvjeriti da uprkos svim tim čvrstim, racionalnim procesima, svim normalnim emocionalnim afirmacijama, i njihovoj konzistentnoj aplikaciji u svim pravcima, mi u svakom slučaju nemamo posla sa kompletnim čovjekom, nego s nečim što nam sugeriše na jednu fino konstruisanu refleksnu mašinu, koja je u stanju da perfektno oponaša ljudsku ličnost. 

Taj psihički apart, koji radi veoma glatko i konzistentno, reproducira ne samo primjere dobrog ljudskog rezonovanja nego takođe i odgovarajuće simulacije normalnih ljudskih emocija, kao odgovor na sve one raznovrsne stimulanse koje donosi život. 

Ta reprodukcija jednog cjelokupnog normalnog ljudskog bića je toliko perfektna da niko ko psihopatu pregledava u jednoj normalno opremljenoj klinici, nije u stanju da objasni, uz pomoć nekih naučnih ili objektivnih pojmova, zašto ili kako se tu ne radi o jednom istinskom čovjeku. 

Isto tako, tu na kraju vidimo i osjetimo da ona realnost, u smislu jednog potpunog i zdravog doživljavanja samog života, kod njih nedostaje. 

Cleckley ovdje opisuje osobu koja je u stanju da oponaša ljudsku ličnost, ali koja istovremeno i ostavlja utisak da nešto tu nedostaje, ili nije u redu. Oni imaju strukturu ličnosti koja “funkcioniše na način koji je skoro identičan s jednim normalnim, trezvenim funkcionisanjem” i opet, na kraju, bez obzira na sve to što je rečeno, “mi ovdje nemamo posla s nekim kompletnim čovjekom, nego s nečim sto nam sugeriše na jednu fino konstruisanu refleksnu mašinu, koja je u stanju da perfektno oponaša ljudsku ličnost” i to toliko perfektno da “niko ko ga pregleda u jednoj normalno opremljenoj klinici, nije u stanju da objasni, uz pomoć naučnih ili objektivnih metoda, zašto ili kako se tu ne radi o istinskom čovjeku.”  

Oni koji su imali priliku vidjeti film The Man Who Wasn’t There, u glavnoj ulozi sa Billy Bob Thornton-om, prepoznaće ovaj opis.

Međutim, moramo imati na umu da je Cleckley imao posla sa kliničkim slučajevima, tj. onim psihopatama koji su bili otkriveni, kod kojih je došlo do ‘kvara u programu,’ jer u drugom slučaju, oni se ne bi ni našli u njegovoj klinici. Takvi ljudi, čak i sa malim greškama u programu, mogu veoma lako da prođu među nama kao normalne osobe.

   

Međutim, postoje i drugi, koji se zovu “Organski Portali” (iz razloga koji će kasnije biti pojašnjeni.) To su tzv. uspješne psihopate. To su ljudi koji imaju toliko razvijene sposobnosti imitacije, koje su jednostavno postale dio njihove ličnosti, da oni mogu biti otkriveni samo nakon jednog dugogodišnjeg posmatranja. Oni će veoma rijetko da krše zakon ili da postanu kriminalci. Oni će prije da budu oni koji pišu zakone, nego oni koji ih krše. Oni možda nikada neće biti u situaciji da nešto ukradu, jer je moguće da su vlasnici ili se nalaze na čelu banaka.  Ovaj nedavni clanak sa osvrtom na govor Doktora Robert-a Hare-a, može da posluži kao ilustracija za ovu tvrdnju.

 

Tako većina organskih portala nema tendenciju da krše zakone, međutim, ono čemu oni neprestano teže, to su tzv. “A uticaji” (pojam Borisa Mouravieff-a) inače poznati i kao socijalne norme, kao npr. novac, seks, brak, slava ili bilo koji iz grupe onih “ideala” koji nam se serviraju još od naše rane mladosti. Ostvarenje tih ciljeva smatra se u ovom globalnom društvu kao jedna kulminacija čovjekove potrage za srećom, mada je istovremeno evidentno iz situacije u kojoj se ovaj svijet danas nalazi, da je istinska sreća samo jedna od naših iluzija… tj. to je vidljivo bar za one koji imaju osjećaj kako mora da postoji “nešto više”. 

 

Dobro, odakle onda dolaze ti naši tzv. “životni ciljevi” koji nam tako ‘lijepo’ služe? Da li je moguće da se tu radi o nečijim tuđim idejama i ciljevima, koje nam oni nameću…da li je možda u interesu nekih drugih da veći dio nas troši svoju energiju u trci za nekom himeričkom srećom? 

 

Pa dobro, ovakav jedan koncept nije ništa posebno novo, međutim, ono što bi moglo da bude novo i interesantno, to je samo jedna mogućnost da trenutno postoji cijela jedna “armija” organskih portala čija je jedina funkcija da održavaju ovakvu jednu beskorisnu potragu kroz “pustinju i prašumu” kao jedan standardni modus operandi za ovu planetu, i tako osiguraju neprekidnu produkciju “loosh-energije” od strane 6 milijardi stalno frustriranih ljudskih bića. Ovdje moramo naglasiti, da mi ni u kom slučaju ne razgovaramo o nekom malignom obliku ili zlu koje dolazi od strane organskih portala, jer kako se čini, oni se samo ponašaju u skladu s njihovim prirodnim nagonima, a sama njihova priroda čini se da je “bez-dušna.” 

 

Kako su se ovo istraživanje, ideje i misli razvijali, otkrovenja su stizala jedno za drugim, i uskoro je postalo jasno kako bi to bilo moguće da se jedan Grandiozni Plan sprovede u djelo:

Čini se da mi trenutno ovu planetu zajednički dijelimo sa 3 milijarde organskih portala, što bi značilo da je svaki drugi čovjek na ovoj planeti, u suštini, bez-dušan.