Bilo je to davno, vrlo davno U nekom carstvu kraj mora, Gdje je živjela djevojka koju zvahu Imenom Annabel Lee: I ta djevojka življaše samo s jednom mišlju, Da ljubi i da je ja ljubim. Ja bijah dijete i ona bijaše dijete, U tom carstvu pokraj mora: Ali ljubljasmo se ljubavlju, što bijaše više no ljubav, Ja i moja Annabel Lee; Ljubavlju zbog koje krilati anđeli na nebesima zaviđahu meni i njoj. I to bijaše razlog,da je, već davno, U tom carstvu pokraj mora Dunuo hladan vjetar s oblaka i ubio Moju divnu Annabel Lee; Tako da je došo uzvišeni rođak i oteo je od mene, Zatvorio je u grobnicu U tom kraljevstvu kraj mora. Anđeli, ni napo tako sretni na nebesima Zaviđahu meni i njoj, Da, to bijaše razlog (kao što svi znadu u tom kraljevstvu kraj mora) Te je došo jedne noći hladan vjetar I ubio moju Annabel Lee Ali naša ljubav bijaše silnija od ljubavi Onih što bijahu stariji no mi- Od mnogih mudrijih od nas- I nijedan anđeo gore na nebesima, Niti demon dolje ispod mora, Ne može odijeliti nikada moju dušu od duše Divne Annabel Lee, Jer mjesec nikad ne sja, a da ne nosi meni sanje I nikad zvijezde ne izviru, a da ne vidim sjajne oči Divne Annabel Lee; I tako, čitavu noć ležim ja dolje kraj moje Drage-moje drage-mog života, moje nevjeste, >U grobnici njenoj kraj mora, U njenu grobu kraj šumnoga mora.. (s engleskog preveo-I.G.Kovačić)