Ljubav ne moze da traje duze od cetiri godine i neka je vrsta privremene poremecenosti, utvrdili su naucnici sa Nacionalnog autonomnog univerziteta u Meksiku.

Prema rijecima sefa istrazivackog tima Monsemajor Flores, ljubav bi trebalo razlikovati od simpatija, privrzenosti i seksualne privlacnosti. U prvoj fazi zaljubljenosti, ljudski mozak proizvodi gomilu sasvim odredjenih kemijskih jedinjenja. Istovremeno se aktiviraju odredjeni dijelovi velikog mozga koji odgovaraju na te emocije - talamus, hipotalamus i hipokampus.

Takve reakcije, tvrdi Flores, iz anatomskih razloga ne mogu trajati duze od cetiri godine. To je rok trajanja sposobnosti velikog mozga da proizvodi takva jedinjena i to u slucajevima najvecih ljubavnih romansi. Psihicko stanje zaljubljenih moze da se poredi sa opsesivnim rastrojstvima. Kod jednog coveka moguce je zaljubiti se samo jednom, a kasnije eksplozije strasti do kojih moce da dodje kada ljubav prodje, mogu da se objasne jedino seksualnom privlacnoscu. Montsemajor tvrdi da ljubav neizbjezno dovodi do smanjenja kreativnosti, a to potvrdjuje cinjenica da nijedno veliko umjetnicko djelo nije bilo stvoreno u trenutku zaljubljenosti. Covjekov mozak, tvrdi Montsemajor, stice naviku na pomenuta hemijska ljubavna jedinjenja i potreba orgazma postaje nalik na glad ili zedj.