... beznačajni ...

... zašto toliko boli ... kad postanemo ... beznačajni ... nekom ...

... kad nakon nekog vremena shvatimo da smo ... ustvari ... vjerojatno uvijek i bili ... beznačajni ...

... možda zbog onih  osjećaja ... kojih  smo imali ...

...  ma , neee ...

... nije zbog osjećaja kojih  smo imali ... nego  zbog onih osjećaja koje još uvijek ... imamo ...

... a ni sami više ne znamo ... zašto ih nakon svega još uvijek imamo ... ili ... ipak znamo ...

... o da ... znamo ... itekako znamo ...

... jer ... teško se brišu tragovi sve one nježnosti ...

... teško se brišu tragovi kad te onaj netko ... prigrli kao  ranjenu pticu ...

... kad na dlanu njegove nježnosti  istodobno  osjetiš ... i  slobodu ... i svu ljepotu pripadanja ...

... kad ne raspoznaješ razliku ... da li te miluje riječima ... pogledom ... ili dodirom ...

... dodirom ... ispod kojeg se tvoje tijelo ,svakim novim pokretom ... osjeća poput najfinije svile ... s kojom rukuje najprecizniji krojač ...

 ... o da ... teško se brišu tragovi ... kad netko useli unutar duše ...

... lako je za one što prošeću  srcem ...

... njih izbrišu uvijek neke nove nadolazeće stope ...

... ali ... dušu ... možeš samo jednom prijeći ...

... u njoj više nema mjesta za neke nove tragove ...

... i dok oni neki ... možda ... iskusniji ... možda ... pametniji ... dijele savjete ... kako da zaboraviš sve i kreneš dalje ...

... oni neki što kažu da ... vrijeme liječi sve ...

... oni ...vjerojatno imaju pravo ...

... i ... zaista ... vrijeme briše puno toga ...

... ali ... onu bol ... što tutnji unutar grudi ...

... zbog  one spoznaje  ... beznačajnosti ...

... i onaj  trag ... na duši ...

... to ni vrijeme ... što odnosi sve pred sobom ... ne može izbrisati ...

 

...nikada ...