Ono što ne vidiš na meni... lukavo sam sklonila u snove. Bezbrižan osmjeh i sjaj u oku jedini su znakovi. Ono što ne čuješ... nekome sam priznala, iza debelih zidova utemeljila, u kamenu urezala. Ono što osjetiš... kada me uznemiriš... nespretni su uzdasi, prikriveni tajnama i vječnim zagonetkama. Jer... premalo je snage u vremenu što imam sa tobom... previše je pukotina u godinama traženja, nepravednog skrivanja... malo, sasvim malo trenutaka za istinu. Ono što ne vidiš na meni, ispod vješte šminke, na licu, skriveno pod kožom... tvoji su poljupci zaustavljeni u nekom nemogućem životu... Ono što ne čuješ... više se ne može nijednim pismom ispisati... Ono što osjetiš... kada me namjerno dotakneš... precizne su laži, kojima te udaljavam... da ne boli... ponovo...