Čini se nemogućim:

  biti samo svjetionik

  nasred oceana

 i ne razmišljati o svom svjetlu

 i samoći

 nego o brodovima

 koji će

 zaobići hridi

 bez zaustavljanja...

  Čini se nemogućim:

  cvasti  usred pustinje

  i gledati u nebo

  unatoč ispucaloj zemlji

  i šapatu vjetra

  koji razgoni oblake

 vodonosne...

 Čini se nemogućim:

  Pomaknuti kamen

  sa groba

  srca

  zarobljenog

 vlastitom tugom...

 

Čini se nemogućim:

 pronaći nadu

 kad te  na obali bez povratka

 beznađe zagrli

 i ne pušta...

  Čini se nemogućim:

 Pjevati usred trnja

  i zaboraviti

 da bol

  ne može nadjačati pjesmu

  stvorenu iz srca...

 Čini se nemogućim:

 koračati bezbrojnim stepenicama

 iako se konačni vrh

 uopće ne može vidjeti...

  Čini se nemogućim

  sa ovim tijelom

 sa ovim srcem

 i ovom dušom,

 ali ništa nije nemoguće...

  Zaobići sebe

  proći kroz labirint uma

  i zaustaviti se...

  Pred zidom iluzije

  pronaći sklupčanu ljubav

 onu hrabru,

  koja kroz vječnu budalu

  i iskru pustinjaka

   pruža ruke

  onome

  koji svoje ruke

  ima prazne...