U IME HISTORIJE

 

        Bog je bacao slike već dogođenih događaja na hitru vodu. Slike su plutale po koži rijeke, spremajući se potonuti. Ljudi su uspijevali dohvatiti neke od njih. Hvatali su ih udicama, čakljama, mrežama, i na kraju rukama, i onda su ih sušili i nizali u niz, niskali u nisku. Pritom se pomno pazilo da niz bude po ćudi bezvjetrice, i da niska ne ugrozi ljudsku misao o vremenu.

        Tu su već-dogođenost nazvali historijom.

        Kad bi se tu i tamo pronašla još poneka nepotonula ili izronjena slika, nizači su ju najčešće odbijali kao nepodobnu ili krivotvorenu. Ako bi pronalazitelji i dalje drmali niz/nisku pomoću novopronađenoga, zahtijevajući čak preniz i preraspored, službeni su nizači nalazili načine bezglasnoga smirivanja istih, a u ime historije i čvrstoga tla pod nogama.

 

 

Primjedba:

 

Primjera ima na neprebroje, čemu ih posebno navoditi?

 

 

Vesna Krmpotić, DUBOKO NEDISANJE

                          VJEŽBE ODVIKE OD NAVIKE  (još neobjavljeno)